gedig vir mammie – Selwyn Milborrow die lied van jou mond was my klasvakie toe ek nie kon slaap nie en jou oe verskrikkofels teen al die nagmeries wat het hy Hom gevra wat my tot vandag nog dra? mag my gedig jou hou by my vir ewig maar ek weet jy maak gereed vir die sonsverduistering en ek vir die val van 'n herfsblaar wat moet ek Hom vra om jou nog 'n paar somers te spaar? [Uit: as die son kom oogknip, 2002] - NSC Afrikaans HL - Question 5 - 2016 - Paper 2

Die spreker se herinneringe aan sy ma wat vir hom stories vertel of hom aan die slaap sing, skep 'n warm en beskutte atmosfeer. Dit beklemtoon die ma se rol in die spreker se lewens, wat sy veiligheid en liefde aandui.

Die verskrikkofeel jaag gevaar weg soos die spreker se ma (se oe) die nagmeries weggee jaag het. Dit gebruik die ma se eienskappe in 'n beeld om haar beskermende rol te demonstreer.

Die strofe waarin die versoek voorkom, is korter. Dit skep 'n gevoel van dringendheid en 'n intense emosionele vrag om vir sy ma te vra wat hy wil hê. Hierdie struktuur versterk die tema van verlies en die vreugde wat die herinnering aan sy ma bring.

Die ma gaan sterf. Hierdie woord dui op 'n beweging van hoop na ontnugtering, wat die leser se emosies beïnvloed en die trauma van die spreker beklemtoon.

Die spreker verstaan dat sy ma eintlik sy ma is aan die einde van haar lewe. Hierdie besef van sterflikheid skep 'n gevoel van hartseer en feite wat die leser se begrip van die spreker se verlies verdiep.